Κάποιοι στη Δύση,
πιστεύουν σε έναν θεό σαδιστή, που
βασανίζει τους ανθρώπους αιώνια σε
μια κόλαση.
Οι Χριστιανοί όμως στην
Ανατολή, πάντοτε γνώριζαν τη
σημασία τών αναφορών τής Αγίας
Γραφής για την κόλαση και για τον
Παράδεισο.
Ποτέ δεν πίστεψαν σε
έναν σαδιστή Θεό. Και πράγματι, οι
άγιοι Πατέρες, μας λένε ότι ο Θεός
είναι και Παράδεισος και Κόλαση,
ανάλογα με τη δικαιοσύνη τού
καθενός. Γιατί ο Θεός τους αγαπάει
όλους, και όλους θα τους αγκαλιάσει.
Όμως δεν θα τον βιώσουν όλοι ως φως.
Κάποιοι δεν θα αντέχουν την αγάπη
και θα κολάζονται, γιατί έμαθαν
μόνο να μισούν.
Όταν
μιλάμε για τον Θεό ως φως και
φωτιά ταυτόχρονα, συχνά μας
ρωτάνε όσοι ανήκουν σε
Προτεσταντικές θρησκείες:
"Πού το βρήκατε αυτό στην
Αγία Γραφή;" Και ενώ βλέπουν
ότι πράγματι, ο Θεός δεν είναι
δυνατόν να βασανίζει τους
ανθρώπους αιώνια, από την άλλη
ζητούν Αγιογραφικά εδάφια για
να πεισθούν.
(Εμείς οι Χριστιανοί για αρχή θα δώσω ένα απλό παράδειγμα: Άν σε ενημερώσουν ότι αυτό το γεφυράκι που θες να περάσεις αντέχει βάρος 80 κιλά κι εσύ θες να πάρεις μαζί με τον φορτωμένο γαΙδαρό σου, για να την περάσεις, θα φταίει αυτός που σε ενημέρωσε;).
Εμείς
βέβαια ως Χριστιανοί, δεν
θεωρούμε απαραίτητο αυτά που
πιστεύουμε να βρίσκονται κατ'
ανάγκην στην Αγία Γραφή. Όμως
για χάρη τους, θα τους το
δείξουμε, και από την ίδια την
Αγία Γραφή. Έτσι, όχι μόνο θα
μπορούν να εγκαταλείψουν άφοβα
τη Δυτική βλάσφημη άποψη ενός
σαδιστή θεού, αλλά θα δουν ότι
αυτά που λέει η Ορθόδοξη
Εκκλησία τού Κυρίου, είναι
πάντοτε αλήθεια.
Ας αρχίσουμε από τον
Ησαϊα.
Ησαϊας 33/λγ΄
11-16: «…Οι
αμαρτωλοί εν Σιών θέλουσι
τρομάξει. Τρόμος θέλει
καταλάβει τους υποκριτάς, …
Τις μεταξύ ημών θέλει
κατοικήσει μετά του
κατατρώγοντος πυρός; Τις μεταξύ ημών θέλει
κατοικήσει μετά των αιωνίων
καύσεων;…
Ο περιπατών εν δικαιοσύνη…
ούτος θέλει κατοικήσει εν τοις
υψηλοίς»
Προσέξτε ποιος θα κατοικήσει στις
αιώνιες καύσεις!!! Όχι μόνο οι
άδικοι, αλλά και οι δίκαιοι!
Βλέπετε ότι είναι ο ίδιος
τόπος; Και τον τόπο που οι
αμαρτωλοί τον φοβούνται, οι
δίκαιοι τον θεωρούν «υψηλή
κατοικία», τιμητική.
Και τι είναι το
"κατατρώγων πυρ"; Θα μας
πει
Εβραίους
12/ιβ΄ 29: "και
γαρ ο
Θεός ημών πυρ
καταναλίσκον"Ο ίδιος
Θεός όμως που είναι "πυρ",
για άλλους είναι "φως".
Πάλι ο Ησαϊας γράφει γι' αυτό:Ησαϊας 60/ξ΄ 17-20: «Αντί χαλκού θέλω
φέρει χρυσίον, και αντί σιδήρου
θέλω φέρει αργύριον. Και αντί
ξύλου χαλκόν, και αντί λίθων
σίδηρον. Και θέλω καταστήσει
τους αρχηγούς σου ειρήνην, και
τους επιστάτας σου
δικαιοσύνην... δεν θέλει είσθαι
πλέον εν σοι ο ήλιος φως τής
ημέρας, ουδέ η σελήνη δια τής
λάμψεως αυτής θέλει σε φωτίζει.
Αλλ' ο
Κύριος θέλει είσθαι εις σε Φως
αιώνιον,
και ο
Θεός σου η δόξα σου... διότι
ο Κύριος
θέλει είσθαι το αιώνιόν σου φως". Και η λεξη:
"δόξα", σημαίνει
λαμπρότης. Όπως φαίνεται στο
εδάφιο Α΄
Κορινθίους 15/ιε΄ 41:
"Άλλη δόξα ηλίου και άλλη
δόξα σελήνης και άλλη
δόξα αστέρων. Αστήρ γαρ
αστέρος διαφέρει εν δόξη".
Στο εδάφιο
όμως τού Ησαϊα που αναφέραμε,
γράφει κάτι για υλικά.
Παρατηρούμε ότι ο Θεός λέει ότι
θα αντικαταστήσει τα κατώτερα
και άσημα υλικά, με άλλα,
πολυτιμότερα, λαμπρότερα και
πιο πυρίμαχα. Τι εννοεί; Ας το
δούμε αυτό πιο καθαρά από τον
απόστολο Παύλο.
Α΄
Κορινθίους 3/γ΄ 12-15: "Ει
δε τις εποικοδομεί επί τον
θεμέλιον τούτον, χρυσόν,
άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα,
χόρτον, καλάμη, εκάστου το
έργον φανερόν γενήσεται η γαρ
ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται και
εκάστου το έργον όποιον εστίν
το πυρ δοκιμάσει. Ει τινος το
έργον μένει, ό εποικοδόμησεν,
μισθόν λήψεται. Ει τινός το
έργον κατακαήσεται,
ζημιωθήσεται. Αυτός δε
σωθήσεται, ούτως δε, ως δια
πυρός".
Είναι σημαντικό ότι
παρομοιάζονται εδώ τα έργα τού
καθενός με διάφορα υλικά. Τα
καλά έργα, παρομοιάζονται με
πυρίμαχα και πολύτιμα υλικά,
που δεν καίγονται. Αντιθέτως,
τα κακά έργα, παρομοιάζονται με
καύσιμα υλικά. Τότε λοιπόν, το
πυρ τής Χάριτος τού Θεού, θα
κάψει τα έργα εκείνα που δεν
άξιζαν, και αυτός που τα έπραξε,
θα ζημιωθεί, γιατί δεν θα έχει
να επιδείξει τίποτα που να
αξίζει. Είναι όμως σημαντικό,
ότι είτε καλά, είτε κακά έργα,
όλοι, καλοί και κακοί, θα
περάσουν από το ίδιο αυτό
δοκιμαστικό Πυρ.
Στο Ζαχαρίας 13/ιγ΄ 9, αναφέρει ότι με τη
φωτιά καθαρίζει το πολύτιμο
μέταλλο. Εδώ η φωτιά δεν
κατακαίει, αλλά καθαρίζει και
φωτίζει. Γιατί το μέταλλο όταν
το πυρώνεις, γίνεται κι αυτό
φως, και λάμπει όπως η φωτιά. Το
ξύλο όμως μαυρίζει και
κατακαίεται: "Και θέλω
περάσει το τρίτον δια πυρός. Και θέλω καθαρίσει
αυτούς, ως καθαρίζεται το
αργύριον, και θέλω δοκιμάσει
αυτούς, ως δοκιμάζεται το
χρυσίον..."
Ομοίως και στο
παρακάτω εδάφιο, φανερώνεται
ότι δίκαιοι και άδικοι, θα
περάσουν μέσα από την ίδια
φλόγα, αλλά ενώ οι άπιστοι θα
νιώσουν τη φωτιά, οι δίκαιοι
από το ίδιο αυτό πυρ τού
"προσώπου τού Κυρίου, και από
τη λαμπρότητά Του" (γιατί
"δόξα" σημαίνει
"λάμπρότητα"), θα νιώσουν
άνεση:
Β΄
Θεσσαλονικείς 1/α΄ 7-9: "και υμίν τοις
θλιβομένοις άνεσιν μεθ’ ημών, εν τη
αποκαλύψει του Κυρίου Ιησού
απ’ ουρανού, μετ’ αγγέλων
δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, δίδοντος εκδίκησιν
τοις μη ειδόσιν Θεόν και τοις
μη υπακούουσιν τω ευαγγελίω
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
οίτινες δίκην τίσουσιν όλεθρον
αιώνιον, από προσώπου του
Κυρίου και από της δόξης τής ισχύος αυτού".
Στην Αποκάλυψη,
διαβάζουμε για τον Ποταμό τής
Χάριτος τού Θεού που
εκπορεύεται από τον θρόνο τού
Θεού, και αποτελεί αναψυχή
ύδατος ζωής για τους δικαίους:
Αποκάλυψις
22/κβ΄ 1,2: "και
έδειξέν μοι ποταμόν
καθαρόν ύδατος ζωής, λαμπρόν ως
κρύσταλλον εκπορευόμενον εκ
τού θρόνου τού Θεού και τού
Αρνίου. Εν μέσω της πλατείας
αυτής και του ποταμού, εντεύθεν
και εντεύθεν, ξύλον ζωής ποιούν
καρπούς δώδεκα, κατά μήνα
έκαστον αποδιδούς τον καρπόν
αυτού, και τα φύλλα τού ξύλου
εις θεραπείαν τών εθνών".
Όμως αυτός ο ίδιος
ποταμός, από τον Δανιήλ
περιγράφεται ως "φωτιά":
Δανιήλ 7/ζ΄ 10: «Ποταμός πυρός εξήρχετο και
διεχέετο απ’ έμπροσθεν
αυτού...»
Πράγματι, εδώ
περιγράφεται η διαφορά
αντίληψης τής Χάριτος τού Θεού,
από τους δικαίους στην πρώτη
περιγραφή, και από τους αδίκους
στη δεύτερη.
Γιατί κατά τον
Ψαλμωδό, το πυρ τού Κυρίου,
καταδιαιρείται από τον Κύριο,
σε καυστική και φωτιστική
ενέργεια, ανάλογα με τα έργα
τού δοκιμαζομένου:
Ψαλμός 28/κη΄
9: «Φωνή Κυρίου
διακόπτοντος φλόγα πυρός»
(Κατά το Ο΄ ).
Ψαλμός 29/κθ΄
7: «Η φωνή του
Κυρίου καταδιαιρεί τας φλόγας
του πυρός» (Κατά το
Μασσοριτικό).
Στο χέρι μας λοιπόν
είναι, το αν θα βιώσουμε την
ημέρα εκείνη την Χάρη τού Θεού
ως "πυρ" ή ως "φως". Η
επιλογή είναι δική μας.
