Ο αγιασμός της κτίσης, δια της μέθεξής της από τον ενανθρωπίσαντα Χριστό
Η κτίση, ως υποκείμενη στον μη αϊδιο (μη άχρονο) χωροχρόνο, υπόκειται και στη φθορά του "κατά φύσιν".
Και μόνο "κατά χάριν" η κτίση μπορεί να αφθαρτοποιηθεί, προσλαμβάνοντας αυτή την αφθαρσία, από τον ενανθρωπίσαντα Θεό, τον Κύριο Ιησού Χριστό, που έγινε.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ μέρος της κτίσης γεννημένος ως άνθρωπος, ώστε όχι μόνο να αφθαρτοποιήσει τον άνθρωπο, αλλά και να προσδώσει στην κτίση την κατά χάριν αφθαρσία. Όλα αφθαρτοποιούνται εν τω Χριστώ.
"ο οποίος είναι εικόνα τού αόρατου Θεού, πρωτότοκος κάθε κτίσης· 16 επειδή, μέσω αυτού κτίστηκαν τα πάντα, αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχές είτε εξουσίες, τα πάντα κτίστηκαν μέσω αυτού και γι' αυτόν· 17 κι αυτός είναι πριν από όλα, και όλα συντηρούνται μέσω αυτού· 18 κι αυτός είναι η κεφαλή τού σώματος, της εκκλησίας· ο οποίος είναι αρχή, πρωτότοκος από τους νεκρούς, για να γίνει αυτός πρωτεύων σε όλα.
19 Επειδή, ο Πατέρας ευδόκησε μέσα σ' αυτόν να κατοικήσει ολόκληρο το πλήρωμα, 20 και μέσω αυτού, να συμφιλιώσει τα πάντα με τον εαυτό του, αφού ειρηνοποίησε διαμέσου τού αίματος του σταυρού του, μέσω αυτού, είτε αυτά που είναι στη γη είτε αυτά που είναι στους ουρανούς" (Κολοσσαείς 1/α: 15-20).
Ο Χριστός λοιπόν, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, επειδή ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς και ιερέας της κτίσης, και στον άνθρωπο ενοποιούνται όλα τα στοιχεία της κτίσης, και ο άνθρωπος λειτουργεί ως βασιλιάς και ιερέας της. (Α΄ Πέτρου 2/β: 9).
"Και είπε ο Θεός: Ας κάνουμε άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα, σύμφωνα με τη δική μας ομοίωση· και ας εξουσιάζει επάνω στα ψάρια τής θάλασσας, κι επάνω στα πουλιά τού ουρανού, κι επάνω στα κτήνη, κι επάνω σε ολόκληρη τη γη, κι επάνω σε κάθε ερπετό, που σέρνεται επάνω στη γη." (Γένεσις 1/α: 26).
"Βέβαια, δεν πήρε (ο Χριστός) φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα τού Αβραάμ" (Εβραίους 2/β: 16).
Κάθε βαπτισμένος Χριστιανός, που ενώνεται με τον Κύριο Ιησού Χριστό, ενδύεται μαζί με τον Χριστό και την Βασιλική και Ιερατική του ιδιότητα. Και αποτελεί μαζί Του "Βασίλειον Ιεράτευμα, έθνος άγιον".
Τι σχέση όμως έχουν με όλα αυτά οι 24 Πρεσβύτεροι της Αποκάλυψης; Ας το δούμε στη συνέχεια...
Δικαιωμένες και δοξασμένες ψυχές που νίκησαν και έλαβαν τη Βασιλεία
Η πρώτη φορά που συναντάμε τους 24 Πρεσβυτέρους, είναι στο κεφάλαιο 4/δ: 4 της Αποκάλυψης. Βρίσκονται καθισμένοι σε θρόνους, γύρω από τον ουράνιο θρόνο του Θεού:
"και κυκλόθεν του θρόνου θρόνοι είκοσι τέσσαρες, και επί τους θρόνους τους είκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς, και επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς." (Αποκ. 4/δ: 4).
Τα πρώτα στοιχεία που μας δίνονται λοιπόν γι' αυτούς, είναι ότι πρόκειται φυσικά για ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ, δηλαδή για ένα ειδικό ιερατείο, που αποτελείται από ανθρώπους που έμειναν πιστοί μέχρι θανάτου, γι' αυτό άλλωστε ντύθηκαν λευκά ρούχα.
Στον Ησαϊα 1/α΄ 18, βλέπουμε, ότι κάποιος λευκαίνεται, όταν ο Θεός τού συγχωρεί τις αμαρτίες: "Εάν οι αμαρτίες σας είναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γίνει λευκαί ως χιων, και αν είναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γίνει ως λευκόν μαλίον."
Στην Αποκάλυψη 3/γ΄ 5, αναφέρει: "Ο νικών, θα φορέσει ιμάτια (ρούχα) λευκά." Ποιός νικάει όμως;
Αποκάλυψη 2/β΄ 26: "...και ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου..."
Νικητής λοιπόν, είναι όποιος νικήσει τον διάβολο ως το τέλος, μένοντας πιστός ως το θάνατο.
Από τη σύνδεση τών παραπάνω εδαφίων, είναι σαφές, πως για να φορούν λευκά ρούχα, έχουν νικήσει, και μάλιστα ως το τέλος, ως το θάνατο. ("άχρι τέλους", "άχρι θανάτου"). Αν όμως οι 24 Πρεσβύτεροι ανήκουν στους νικώντες, έχουν λάβει και την ουράνια βασιλεία με τον Χριστό, σύμφωνα με το παρακάτω χωρίο:
Αποκάλυψις 2/β΄ 27, και 3/γ΄ 21: ΄΄εις τον νικώντα, ...εξουσίαν επί τών εθνών΄΄, ΄΄όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν, να καθίσει μετ' εμού εν τω θρόνω μου...΄΄
Ομοίως και τα στεφάνια, είναι στεφάνια νικητών, όπως φαίνεται από χωρία όπως τα εξής:
"γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής." (Αποκάλυψις 2/β: 10).
"εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση." (Β΄ Τιμ. 2/β: 5).
Πρόκειται λοιπόν για στεφάνι νίκης, δόξας και ζωής.
Έτσι εξηγείται, τόσο η λευκή στολή τους, όσο τα στεφάνια των νικητών που φορούν, και το ότι κάθονται σε θρόνους, όπως ο Χριστός στο θρόνο Του. Δηλαδή, ΜΕΤΕΧΟΥΝ στην εξουσία του Χριστού! Μετείχαν στη νίκη του Χριστού νικώντας, και έτσι μετέχουν στην επουράνια βασιλεία Του, στη δόξα Του και στην Ιερατική του ιδιότητα. Πρόκειται για ψυχές κεκοιμημένων και δικαιωμένες αγίων, που ζουν και βασιλεύουν με τον Χριστό, στη μακρά περίοδο των εσχάτων ημερών.
"Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ’ αυτούς, και κρίμα εδόθη αυτοίς... και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού... αύτη η ανάστασις η πρώτη. 6 μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη· επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ’ έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού" (Αποκ. 20/κ: 4,5).
Αυτό το: "ιερείς", ας το προσέξουν οι Προτεστάντες, εφαρμοζόμενο στους 24 ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ, που δεν αποδέχονται την ειδική ιεροσύνη των Πρεσβυτέρων. Στη συνέχεια βεβαίως, θα δούμε και άλλα, περισσότερα επ' αυτού.
Η σχέση των 24ων πρεσβυτέρων με τα 4 ζώα
Την επόμενη φορά που συναντάμε τους 24 Πρεσβυτέρους στο προφητικό υπόμνημα της Αποκάλυψης, (6 εδάφια πιο κάτω στο ίδιο κεφάλαιο), αφού πρώτα μας περιγράφονται τα 4 ζώα της Αποκάλυψης, μετά μας δίνονται μερικές πληροφορίες ακόμα γι' αυτούς τους 24 Πρεσβυτέρους. Ας δούμε όμως το χωρίο:
"9 Και όταν δώσι τα ζωα δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν τω καθημένω επί του θρόνου, τω ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, 10 πεσούνται οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου, και προσκυνήσουσι τω ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, και βαλούσι τους στεφάνους αυτών ενώπιον του θρόνου λέγοντες· 11 άξιος ει, ο Κύριος και Θεός ημών, λαβείν την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, ότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν." (Αποκάλυψις 4/δ: 9-11).
Για τα 4 ζώα, γνωρίζουμε, ότι αποτελούν την αντιπροσωπεία της κτίσης, Και αν προσέξουμε στις αναφορές που κάνει η Αποκάλυψις γι' αυτά, παρατηρούμε ότι διαρκώς εμφανίζονται να συλλειτουργούν με τους 24 Πρεσβυτέρους, και να λένε μάλιστα το "αμήν", είτε μόνα τους, είτε μαζί τους. Όπως ακριβώς ο Πρεσβύτερος στη Θεία Λειτουργία και το Εκκλησίασμα! Τα 4 ζώα, αποτελούν το λαό της κτίσεως θα λέγαμε, σε αυτή την ουράνια λειτουργία, στην οποία υπάρχει και ο Επισκοπικός θρόνος για τον κάθε έναν από τους 24 Πρεσβυτέρους.
"Λειτουργία", σημαίνει "Λαού το Έργον". Δεν είναι ο λαός απλός παρατηρητής, αλλά συμμετέχει σε αυτήν, δοξολογώντας, προσκυνώντας, και λέγοντας το "αμήν". Έτσι και τα 4 ζώα. Στέκονται εις τόπον λαού, δοξολογώντας και λέγοντας το "αμήν":
"και τα τέσσαρα ζωα έλεγον, αμήν· και οι πρεσβύτεροι έπεσαν και προσεκύνησαν." (Αποκάλυψις 5/ε: 14).
"και έπεσαν οι είκοσι και τέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τω Θεω τω καθημένω επί τω θρόνω λέγοντες· αμήν, αλληλούϊα" (Αποκάλυψις19/ιθ: 4).
Η λειτουργία των τεσσάρων ζώων, ενώπιον του Πρεσβυτερίου, να λένε το "αμήν" στην ευχαριστία των Πρεσβυτέρων, θυμίζει τα λόγια του αποστόλου Παύλου περί της τάξεως του "ιδιώτου":
"Επεί εάν ευλογείς εν Πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον του ιδιώτου πώς ερεί το αμήν επί τη ση ευχαριστία; επειδή τι λέγεις ουκ οίδεν". (Α΄ Κορ. 14/ιδ: 16).
Όπως στη Χριστιανική Εκκλησία έχουμε το λαό, (τους ιδιώτες), και τους ιερείς, (τους Πρεσβυτέρους), στην ουράνια αυτή Θεία Λειτουργία, τα 4 ζώα και οι 24 Πρεσβύτεροι, κατέχουν τις δύο αυτές θέσεις αντίστοιχα. Γι' αυτό άλλωστε και εμφανίζονται διαρκώς μαζί από την αρχή ως το τέλος. Τα 4 ζώα "αναπληρούν τον τόπον του ιδιώτου", και οι 24 Πρεσβύτεροι αναπληρούν τον τόπον του Πρεσβυτερίου. Αυτός είναι ο βασικός τους ρόλος στην ουράνια Θεία Λειτουργία της Αποκάλυψης.
Η κατάθεση των στεφανιών της νίκης, ενώπιον του Θρόνου του Θεού
Καθώς λοιπόν εξετάζουμε το δεύτερο αυτό χωρίο, όπου εμφανίζονται 24 Πρεσβύτεροι στην Αποκάλυψη, και αφού πρώτα η Αποκάλυψη μας κάνει μια περιγραφή των τεσσάρων ζώων, έχουμε μια ενδιαφέρουσα ξαφνική αλλαγή ύφους από τον Ιωάννη. Ενώ ως τη στιγμή εκείνη ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ τους 24 Πρεσβυτέρους και τα 4 ζώα, ξαφνικά σταματάει την περιγραφή όσων είδε, και παρεμβάλλει μια ΠΡΟΡΡΗΣΗ. Προσέξτε την αλλαγή από παρελθοντικό αφηγηματικό χρόνο, σε μελλοντικό:
"9 Και όταν δώσι τα ζωα δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν τω καθημένω επί του θρόνου, τω ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, 10 πεσούνται οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου, και προσκυνήσουσι τω ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, και βαλούσι τους στεφάνους αυτών ενώπιον του θρόνου λέγοντες· 11 άξιος ει, ο Κύριος και Θεός ημών, λαβείν την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, ότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν." (Αποκάλυψις 4/δ: 9-11).
Μας λέει ότι ΟΤΑΝ τα ζώα θα δώσουν δόξα και τιμή και ευχαριστία στον Θεό, ΤΟΤΕ θα πέσουν οι 24 Πρεσβύτεροι και θα προσκυνήσουν τον Θεό, και θα βάλουν τα στεφάνια τους μπροστά Του, λέγοντας κάποια λόγια που ακολουθούν. Υπάρχει δηλαδή μια ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ακολουθία γεγονότων σε αυτή την ουράνια Θεία Λειτουργία, μια ΕΞΑΡΤΗΣΗ των όσων θα γίνουν μετά, από όσα θα γίνουν πριν. Για να προσκυνήσουν οι 24 Πρεσβύτεροι και να βάλουν τα στεφάνια τους "στα πόδια" (θα λέγαμε) του Θεού, πρέπει πρώτα να δώσουν τα ζώα "δόξα και τιμή και ευχαριστία" στον Θεό. Τι σημαίνει αυτό άραγε; Γιατί υπάρχει αυτή η ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ;
Ας δούμε όμως, τι σημαίνει η τοποθέτηση των στεφάνων τους, "ενώπιον του θρόνου" του Θεού, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνουν και τα υπόλοιπα.
Είπαμε, ότι τα στεφάνια δείχνουν ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ της νίκης των αθληθέντων, στο άθλημα της σωτηρίας. Πρόκειται περί ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΝΙΚΗΣ. Και μάλιστα ΝΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ, εφ' όσον οι 24 Πρεσβύτεροι κάθονται σε θρόνους! Τι σημαίνει λοιπόν, το να καταθέσει κάποιος το βραβείο της νίκης του στα πόδια κάποιου; Δεν σημαίνει άραγε, την ταπεινή παραδοχή, ότι ΕΚΕΙΝΟΣ είναι ο μόνος άξιος της τιμής; Ότι του παραδίδει κάθε εξουσία και αρμοδιότητα;
Κάτι παρόμοιο, λέει η Αγία Γραφή για τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ας το θυμηθούμε:
Στην Α΄ Κορ. 15/ιε: 24 (και εξής), ο απόστολος Παύλος, αφού ενωρίτερα έχει μιλήσει για την ανάσταση των νεκρών η οποία θα συμβεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, λέγει: «είτα το τέλος (δηλαδή, «μετά, το τέλος»), όταν παραδώ την βασιλείαν τω Θεω και Πατρί (όταν θα παραδώσει, εννοεί ο Ιησούς Χριστός, την βασιλεία εις τον Θεόν και Πατέρα), όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. 25 δει γαρ αυτόν βασιλεύειν άχρις ου αν θή πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. 26 έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· 27 πάντα γαρ υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. όταν δε είπη ότι πάντα υποτέτακται, δήλον ότι εκτός του υποτάξαντος αυτώ τα πάντα. 28 όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιος υποταγήσεται τω υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα ή ο Θεός τα πάντα εν πάσιν».
Ας διαβάσουμε όμως τους ίδιους στίχους, δηλαδή, από το 24 έως και το 28 απλοποιώντας τους στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα: «Μετά θα έλθει το τέλος. Όταν θα παραδώσει την βασιλεία εις τον Θεό και Πατέρα, όταν θα καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη. Διότι πρέπει Αυτός να βασιλεύει μέχρις ότου θέσει πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας Αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Διότι πάντα υπέταξε υπό τους πόδας Αυτού. Όταν δε είπει ότι τα πάντα έχουν υποταγεί είναι φανερό ότι εξαιρείται Αυτός ο οποίος υπέταξε εις Αυτόν τα πάντα. Όταν δε υποταγούν εις Αυτόν τα πάντα τότε και Αυτός ο Υιός θα υποταγεί εις Αυτόν ο Οποίος υπέταξεν εις Αυτόν τα πάντα, ούτως ώστε ο Θεός να είναι τα πάντα εν πάσι».
Να θυμηθούμε εδώ εν συντομία, ότι η υποταγή του ΝΙΚΗΤΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑ Χριστού στον Πατέρα, σημαίνει ότι του παραδίδει τα αποτελέσματα της νικηφόρας εκστρατείας Του, χωρίς φυσικά να παύει και ο Ίδιος ο Χριστός να είναι βασιλιάς και νικητής, εφ' όσον "η εξουσία αυτού εξουσία αιώνιος, ήτις ου παρελεύσεται, και η βασιλεία αυτού ου διαφθαρήσεται” (Δανιήλ 7/ζ: 14)».
Κατά τον άγιο Νικόδημο, σημαίνει ότι: "παραδίδει ο Υιός εις τον Πατέρα ελευθέραν όλην την βασιλείαν ήτοι τους βασιλευομένους υπ’ αυτού πιστούς η οποία βασιλείαν ήτον πρότερον διαρπαγμένη και σκλαβωμένη από τον αποστάτην διάβολον καθώς λέει ο Αλεξανδρείας θείος Κύριλλος εν τω «Κατά Ιουλιανώ βιβλίω τετάρτω» και σχολιάζοντας σε υποσημείωση το ίδιο χωρίο, λέγει: «παραδίδει δε ο Υιός εις τον Πατέρα την βασιλεία όχι πως την υστερείται αυτός διότι τούτο είναι ανόητον πολλά και να το στοχαστεί τινάς. Δηλαδή όταν μεν επολεμείτο και αποστάτη η τοιαύτη βασιλεία να είναι ιδική του όταν δε την ειρήνευσε τότε να την υστερηθεί; Αλλά την παραδίδει δια να κάνει συγκοινωνόν του ιδικού του κατορθώματος και τον Πατέρα επειδή κοινά είναι όλα τα της Τριάδος. ... Λέγεται δε ότι παραδίδει ο Υιός την βασιλείαν τώ Πατρί καθ’ ό ευφραίνει αυτόν με το κατόρθωμα καθ’ ό δεν έχει πλέον να ταλαιπωρείται δι’ αυτήν μήτε να συμμαχεί και να νικά δι’ αυτήν και όχι δια να την υστερείται και να μην την έχει πλέον Αυτός, κατά τον σοφόν Φώτιον».
Από αυτόν τον πραλληλισμό της υποταγής του Νικητή Βασιλέως Υιού προς τον Πατέρα, με την υποταγή των Νικητών Βασιλέων 24ων Πρεσβυτέρων στον Θρόνο του Θεού, μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε, τη σημασία της ενεργείας τους, να θέσουν τα στεφάνια τους στα πόδια του Θεού. Τον καθιστούν μέτοχο της νίκης και της χαράς τους, και του παραδίδουν τα αποτελέσματα της εκστρατείας τους!!!
Αυτό όμως σημαίνει ότι (όπως ο Χριστός), κάτι ολοκλήρωσαν, κάτι πέτυχαν, και για κάποιο λόγο, ΤΟΤΕ είναι η στιγμή της παράδοσής του στον Θεό. Τι είναι αυτό που ολοκλήρωσαν και πέτυχαν; Και τι σχέση έχει με το "αμήν" των Τεσσάρων Ζώων;
Περιμένοντας για το "αμήν" της Κτίσης
Γιατί άραγε, ΠΡΙΝ οι 24 Πρεσβύτεροι, κάνουν τον Θεό μέτοχο της χαράς της νίκης τους και πρέπει να περιμένουν ΠΡΩΤΑ τα Τέσσερα Ζώα, να δώσουν "δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν τω καθημένω επί του θρόνου";
Στην απάντηση αυτού του ερωτήματος, βοηθάει να θυμηθούμε, ότι τα 4 Ζώα, είναι (όπως δείξαμε), η "αντιπροσωπεία της κτίσης" στη Θεία Λειτουργία αυτή. Το Λιοντάρι, το Μοσχάρι, ο Άνθρωπος και ο Αετός, καλύπτουν όλη τη ζωϊκή δημιουργία, ως βασιλείς εκάστης ομάδας όντων. Αυτό σημαίνει, ότι για έρθει η στιγμή να καταθέσουν οι 24 Πρεσβύτεροι τα στεφάνια τους ενώπιον του Θρόνου του Θεού, πρέπει πρώτα ολόκληρη η κτίση να δοξολογήσει τον Θεό!
Το ότι στο όλο ζήτημα εμπλέκεται η κτίση, δεν είναι απλώς μια παρακινδυνευμένη θεωρία ερμηνείας του χωρίου. Αλλά φαίνεται σαφώς από τα ίδια τα λόγια των 24ων Πρεσβυτέρων, καθώς θα προσκυνούν τον Θρόνο, με τα στεφάνια τους κατατεθειμένα μπροστά στον Θεό. Τι θα πουν οι 24 Πρεσβύτεροι, ΜΕΤΑ από την δόξα και την ευχαριστία των 4ων Ζώων προς τον Θεό;
"και βαλούσι τους στεφάνους αυτών ενώπιον του θρόνου λέγοντες· 11 άξιος ει, ο Κύριος και Θεός ημών, λαβείν την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, ότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν" (Αποκάλυψις 4/δ: 10,11).
Είναι φανερό λοιπόν, ότι περί κτίσης ο λόγος. Ο λόγος της δοξολογίας αυτής, είναι επειδή ο Θεός "έκτισε τα πάντα, και δια το θέλημά Του υπήρχαν και κτίσθηκαν". Αν ο Λαός, η ίδια η κτίση, δεν δοξολογήσει τον Θεό, πώς θα προσφέρουν τη δοξολογία αυτή και οι ιερείς, οι 24 Πρεσβύτεροι, οι οποίοι ιερατεύουν ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ; Με άλλα λόγια, οι 24 Πρεσβύτεροι, ΔΕΝ μπορούν να καταθέσουν τα στεφάνια της νίκης, αν πρώτα δεν δοξολογήσει η κτίση τον Θεό, δια των εκπροσώπων της!!! Αν η κτίση δεν ΘΕΛΗΣΕΙ να "ελευθερωθεί από τη δουλεία της φθοράς", (Ρωμαίους 8/η: 19-23), τότε ούτε νίκη επιτελείται, ούτε βασιλεία επί όλης της κτίσης, ούτε χαρά και δοξολογία, για μια νίκη που ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΗΚΕ. Γι' αυτό οι 24 Πρεσβύτεροι περιμένουν το "αμήν" της κτίσης, για να το αποδώσουν (ως ιερείς) στον Κύριο και Θεό.
Η ελευθερία της κτίσης προς αυτό, είναι πολύ σημαντική. Αλλά τα 4 Ζώα έχουν και ένα με πρόσωπο ανθρώπου ανάμεσά τους, που είναι μάλιστα και ο Βασιλιάς της κτίσης όλης. Αν και ο άνθρωπος λοιπόν δεν αποδεχθεί ΕΛΕΥΘΕΡΑ τον Θεό, η κτίση δεν αποδίδει τη δοξολογία που περιμένουν οι 24 Πρεσβύτεροι. Έχει μεγάλη σημασία η ελεύθερη αποδοχή του Θεού από την ανθρωπότητα, για να οδηγηθεί η κτίση στην αφθαρσία. Εδώ το βρίσκουμε διατυπωμένο ως αίτημα των 24ων Πρεσβυτέρων, για να μπορέσουν να συντελέσουν τη νίκη τους, και να παραδώσουν τα ευλογημένα αποτελέσματά της στον Θεό. Μάλιστα, το ότι ευθύς εξ αρχής της εμφάνισης των 24ων Πρεσβυτέρων, μας μιλάει για το ότι περιμένουν τη δοξολογία της κτίσης, για να καταθέσουν τα στεφάνια τους, μας κάνει γνωστό και το στόχο που επιτελούν στο σχέδιο του Θεού. Μας δείχνει το ρόλο τους σε αυτή την ουράνια Θεία Λειτουργία της Σωτηρίας.
Υπέρ της ανάγκης για ελεύθερη αποδοχή της εξουσίας του Θεού από την κτίση, σημαντικότατη μαρτυρία μας δίνει και η περιγραφή των γεγονότων της ουράνιας Θείας Λειτουργίας, που γίνεται στο επόμενο κεφάλαιο της Αποκάλυψης:
"και ότε έλαβε το βιβλίον (το Αρνίο - Χριστός), τα τέσσαρα ζωα και οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι έπεσαν ενώπιον του αρνίου, έχοντες έκαστος κιθάραν και φιάλας χρυσάς γεμούσας θυμιαμάτων, αι εισιν αι προσευχαί των αγίων· 9 και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες· άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεω ημάς εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους, 10 και εποίησας αυτούς τω Θεω ημών βασιλείς και ιερείς, και βασιλεύουσιν επί της γης. 11 και είδον και ήκουσα ως φωνήν αγγέλων πολλών κύκλω του θρόνου και των ζώων και των πρεσβυτέρων, και ην ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων, 12 λέγοντες φωνή μεγάλη· άξιόν εστι το αρνίον το εσφαγμένον λαβείν την δύναμιν και τον πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν. 13 και παν κτίσμα ό εν τω ουρανω και επί της γης και υποκάτω της γης και επί της θαλάσσης εστί, και τα εν αυτοίς πάντα, ήκουσα λέγοντας· τω καθημένω επί του θρόνου και τω αρνίω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. 14 και τα τέσσαρα ζωα έλεγον, αμήν· και οι πρεσβύτεροι έπεσαν και προσεκύνησαν." (Αποκάλυψις 5/ε: 8-14).
Εδώ, είναι άξια παρατήρησης τα εξής σημεία, όσον αφορά το θέμα που εξετάζουμε:
1. Οι 24 Πρεσβύτεροι, ως ιερείς που είναι, προσφέρουν τις προσευχές των αγίων ως θυμίαμα στον ουράνιο Ναό του Θεού.
2. Ο ρόλος των προσευχών αυτών, που εισέρχονται στον Ουράνιο Ναό του Θεού από τα κτίσματα, είναι να δώσουν το αίτημα στο Αρνίο, να ανοίξει τις σφραγίδες του βιβλίου.
3. Είναι μάλιστα σημαντικό, ότι δεν πρόκειται απλώς για αίτημα, αλλά ΓΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗ!!! Φαίνεται αστείο, μα ο Χριστός αναμένει την έγκριση των κτισμάτων Του για να ανοίξει τις σφραγίδες!!! Προσέξτε τι λέει η Νέα Ωδή που ψάλλουν: "άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού". Θυμίζει το "άξιος!" που κραυγάζει ο λαός, κατά τη χειροτονία ενός ιερέως! Γιατί όπως έχουμε ήδη δείξει και σε άλλη μας μελέτη, "φωνή λαού, οργή Θεού"!
4. Το εδάφιο 13 τονίζει με έντονο και αναλυτικό τρόπο, την ευλογία όλων των κτισμάτων προς τον Κύριο Ιησού Χριστό, την οποία ευλογία τα 4 Ζώα εκφράζουν στη συνέχεια με το "αμήν", και οι 24 Πρεσβύτεροι πέφτουν και προσκυνούν.
5. Στο εδάφιο 14 περιγράφεται η στιγμή που είχε προειπωθεί εξ αρχής, που όταν τα 4 ζώα (ως εκπρόσωποι της κτίσης) θα δοξολογούσαν τον Θεό, ΤΟΤΕ οι 24 Πρεσβύτεροι θα προσκυνούσαν. Εδώ, πράγματι, αφού η κτίση δίνει την ελεύθερη συμφωνία της στον Χριστό, αρχίζει η επέμβαση στις υποθέσεις της γης, που θα οδηγήσουν στην αφθαρσία της κτίσης. Μετά από αυτή την "έγκριση" της κτίσης δια των εκπροσώπων της, είναι πλέον η στιγμή να ανοίξουν οι σφραγίδες της Αποκάλυψης, και να μπουν σε λειτουργία οι δυνάμεις εκείνες και οι καταστάσεις, που θα οδηγήσουν στην ολοκλήρωση του σκοπού του Θεού.
6. Περί του αριθμού 24
Για τον αριθμό 24, στην Αγία Γραφή βρίσκουμε ότι:
Α. 24 ήταν τα βόδια που προσφέρθηκαν ως θυσία ειρηνική στον αγιασμό της Σκηνής του Μαρτυρίου (Αριθμοί 7/ζ: 88).
Β. 24 χιλιάδες ήταν "οι εργοδιώκτες του έργου του Κυρίου" κατά την κατασκευή του Ναού του Θεού (Α΄ Χρον. 23/κγ: 4).
Γ. 24 χιλιάδες ήταν "οι αρχηγοί των πατριών, και οι χιλίαρχοι, και οι εκατόνταρχοι, και οι αξιωματικοί τους, που υπηρετούσαν τον βασιλιά, σύμφωνα με ολόκληρη την τάξη των διαιρέσεων, που έμπαιναν και έβγαιναν από μήνα σε μήνα, σε όλους τους μήνες τού χρόνου, ήσαν 24.000 σε κάθε διαίρεση". (Α΄ Χρονικών 27/κζ: 1).
Δ. 24 ήταν οι εφημερίες των ιερέων στον Ναό, αλλά και των μουσικών (Α΄ Παραλ. 24/κδ: 5,24 και 25/κε: 1).
Εάν αυτό σημαίνει κάποια σχέση με τους 24 Πρεσβυτέρους, θα μπορούσε να είναι το ότι στις δύο πρώτες περιπτώσεις ο αριθμός 24 σχετίζεται με την κατασκευή τόσο της Σκηνής του Μαρτυρίου, όσο και του Ναού του Θεού, δηλαδή με την κατασκευή των χώρων λατρείας του Θεού, και σύμφωνα με τη δεύτερη και τρίτη περίπτωση, σχετίζεται με τους ηγέτες του λαού του Θεού, εργοδιώκτες και αξιωματικοί του βασιλέως.
Ομοίως, οι 24 Πρεσβύτεροι, όπως μαρτυρεί και το όνομά τους, είναι ηγέτες του λαού του Θεού. Γι' αυτό άλλωστε κάθονται σε θρόνους. Αλλά είναι επίσης εκείνοι που προσφέρουν ως "εργοδιώκτες" και ως ιερείς το "αμήν" της κτίσης προς τον Θεό, ώστε να ξεκινήσει η αναδημιουργία της κτίσης προς την αφθαρσία. Παράλληλα, είναι εκείνοι που όπως τα βόδια, παρουσίασαν τα σώματά τους "θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον τω Θεώ" (Ρωμαίους 12/ιβ: 1), οικοδομώντας με αυτά την Εκκλησία, τον Ναό του Θεού, ως "λίθοι ζώντες ως λίθοι ζώντες, οικοδομούνται οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρουν πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού" (Α΄ Πέτρου 2/β: 5). Είναι εκείνοι που με το έργο τους και τη θυσία τους συνέβαλαν στην οικοδομή της Πόλης του Θεού του ζώντος, της Καινής Ιερουσαλήμ, της "Σκηνής του Θεού" (Αποκ. 21/κα: 3).
Η Αποκάλυψη στο 21 κεφάλαιο, μας πληροφορεί, ότι η Καινή Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία, δεν διαθέτει Ναό (Αποκ. 21/κα: 22), επειδή Ναός της είναι ο Ίδιος ο Θεός που σκηνώνει σε Αυτή, και αυτή είναι Σκηνή του Θεού (Αποκ. 21/κα: 3).
Αλλά και η Δ΄ περίπτωση συσχετίζεται άψογα με τους 24 Πρεσβυτέρους, οι οποίοι είναι και ιερείς, αλλά επίσης και μουσικοί, εφ' όσον η Αποκάλυψη τους δείχνει να ψάλλουν με κιθάρες! (Αποκάλυψις ε/5: 8).
Είναι επίσης ενδιαφέρον, ότι στο ίδιο κεφάλαιο, (Αποκάλυψις 21/κα), στην περιγραφή της Καινής Ιερουσαλήμ, αναφέρεται ότι έχει 12 πυλώνες, πάνω στους οποίους είναι γραμμένα τα ονόματα των 12 φυλών του Ισραήλ. Μας λέει επίσης, ότι και τα θεμέλιά της είναι 12, πάνω στα οποία είναι γραμμένα τα ονόματα των 12 αποστόλων:
"12 έχουσα τείχος μέγα και υψηλόν, έχουσα πυλώνας δώδεκα, και επί τοις πυλώσιν αγγέλους δώδεκα, και ονόματα επιγεγραμμένα, α εστιν ονόματα των δώδεκα φυλών των υιών Ισραήλ. 13 απ’ ανατολών πυλώνες τρεις, και από βορρά πυλώνες τρεις, και από νότου πυλώνες τρεις, και από δυσμών πυλώνες τρεις. 14 και το τείχος της πόλεως έχον θεμελίους δώδεκα, και επ’ αυτών δώδεκα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του αρνίου." (Αποκάλυψη 21/κα: 12-14).
Ως γνωστόν, 2 Χ 12 = 24. Τι μας λέει αυτό; Ότι ο αριθμός των 24ων Πρεσβυτέρων, συμβολίζει ταυτόχρονα την προ Χριστού, και την μετά Χριστόν εποχή, δια των εκπροσώπων της. Την προ Χριστού εποχή με τις 12 φυλές, και την μετά Χριστόν εποχή με τους 12 αποστόλους. 12 + 12 = 24. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι η Θεία Λειτουργία της Αποκάλυψης, είναι διαχρονική.
Κατά τον ίδιο τρόπο, "εντεύθεν και εκείθεν" (κι από τις δύο μεριές) του ποταμού της Χάριτος που διασχίζει την Καινή Ιερουσαλήμ, φυτρώνει το Δένδρο της Ζωής με τους 12 καρπούς:
"Και έδειξέ μοι ποταμόν ύδατος ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εκπορευόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του αρνίου. 2 εν μέσω της πλατείας αυτής και του ποταμού εντεύθεν και εκείθεν ξύλον ζωής, ποιούν καρπούς δώδεκα, κατά μήνα έκαστον αποδιδούν τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα του ξύλου εις θεραπείαν των εθνών." (Αποκάλυψις 22/κβ: 1,2).
Και προ, και μετά Χριστόν, και από τις δύο μεριές του κοσμοϊστορικού γεγονότος της ενανθρώπισης, οι πιστοί άνθρωποι μετέχουν του ξύλου της ζωής, είτε ανήκαν στον κύκλο των 12 φυλών, είτε στον κύκλο των 12 μαθητών. Και οι δύο αυτές ανθρώπινες ομάδες πιστών, οι προ Χριστού και οι μετά Χριστόν, εκπροσωπούνται στην ουράνια Θεία Λειτουργία, από τους 24 Πρεσβυτέρους. Γιατί δεν είναι μόνο 12 ώστε να εκπροσωπούν μόνο τους ανθρώπους της μιας πλευράς του χρόνου, αλλά όλους.
Μία συμπληρωματική εξήγηση, σύμφωνη και αυτή με τα ανωτέρω, περί της σχέσεως των 24ων Πρεσβυτέρων με την κτίση, μας δίνει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Άνθιμος, στο βιβλίο του: "Ερμηνεία εις την Ιεράν Αποκάλυψιν". (Εκδόσεις Βασ. Ρηγόπουλου Θεσσαλονίκη 1981). Αναφερόμενος στον αριθμό των 24ων Πρεσβυτέρων, λέει τα εξής:
"Περί δε του αριθμού των εικοσιτεσσάρων λέγομεν το παρά του Αρέθα Καισαρείας και Οικουμενίου ότι ο παρών κόσμος, ο εν επτά ημέραις περιειλούμενος, περιστρέφεται μεν περί τον Θεόν, υπερέχει δε πάντων των κτισμάτων ο τρισυπόστατος Θεός. Ο ουν τρία αριθμός των θεαρχικών υποστάσεων, πολλαπλασιάσας τον επτά αριθμόν του παρόντος κόσμου, αποτελεί τον εικοσιένα, προστιθέμενης δε και Τριάδος της πάσαν κτίσιν υπερεχούσης, αποτελεί τον εικοσιτέσσαρα. Τοιγαρούν οι εν τω εβδομαδικών τούτω κόσμω περί τον Θεόν στρεφόμενοι άγιοι, και υπέρ αυτούς τον Θεόν έχοντες, τον εικοσιτέσσαρα αριθμόν απέδωκαν".
Επίλογος
Σίγουρα το θέμα των 24ων Πρεσβυτέρων δεν έχει ολοκληρωθεί με τα παραπάνω. Τα όσα είπαμε εδώ, είναι μόνο μια εισαγωγή στο ρόλο τους στο σχέδιο της σωτηρίας, και στην ουράνια Θεία Λειτουργία της Αποκάλυψης, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να κατανοήσει ακόμα περισσότερα έχοντας αυτά υπ' όψιν και μελετώντας την Αποκάλυψη.
Στη σύντομη αυτή και περιληπτική εισαγωγή του θέματος των 24ων Πρεσβυτέρων, πρόθεση ήταν να τονισθούν τα εξής τρία βασικά σημεία, που αποτελούν "κλειδί" για πολλά άλλα ζητήματα:
1. Η Ιερατική και Βασιλική ιδιότητα των 24ων Πρεσβυτέρων.
2. Η σημασία του Ειδικού Ιερατείου στη Θεία Λειτουργία, που είναι εικόνα εκείνης της ουράνιας που εξετάσαμε. Και
3. Η αξία και η σημασία που δίνει ο Θεός στη συμμετοχή των κτισμάτων του στα διαδραματιζόμενα για τη σωτηρία τους, κάτι που είναι και ο ξεκάθαρος λόγος που υπαγόρευσε την αναγκαιότητα της ενανθρώπισης του Χριστού.
